Ontstaan van blessures
In het volleybal komen we verschillende blessures tegen. Enkelblessures staan met 45% op nummer één, gevolgd door knieblessures en daarna schouderblessures. Bijna de helft van de volleybalblessures is dus een enkelblessure! In grote lijnen geldt dat een blessure ontstaat doordat er een overbelasting plaatsvindt. Dat kan een plotselinge grote belasting zijn, bijvoorbeeld bij het springen op iemands voet of het heel hard stoten van de knie. Maar ook een kleine overbelasting, die steeds wordt herhaald, kan uiteindelijk een blessure opleveren. Een voorbeeld hiervan is bij elke sprong verkeerd afzetten. Er kan dan een zeer kleine schade ontstaan, maar bij 400 keer springen tijdens een training, kan uiteindelijk een blessure ontstaan en verergeren.
Bij het ontstaan van blessures zijn verschillende factoren belangrijk. Op een aantal zaken hebben we geen invloed, zoals leeftijd. Een ouder persoon heeft nu eenmaal meer kans op blessures dan iemand die jonger is. Gelukkig zijn er ook factoren waar we wel invloed op hebben, zoals de conditie. Mensen met een slechte conditie lopen meer risico op een blessure dan mensen met een goede conditie. De conditie kan per dag verschillen. Bijvoorbeeld laat naar bed gaan of griep hebben, heeft veel invloed op de conditie. Andere factoren die van belang zijn bij de kans op blessures zijn bijvoorbeeld de manier van springen en landen na een sprong, de beweeglijkheid van gewrichten en de lengte van spieren.
Omgevingsfactoren
Bij het ontstaan van blessures spelen ook omgevingsfactoren, dus oorzaken buiten het eigen lichaam, een rol. Een voorbeeld hiervan is de sporthal waarin wordt gespeeld. De Meerwaarde heeft een erg goede sporthal om te volleyballen, omdat de vloer een goede vering/demping heeft. Maar bij volleyballen in een oude sporthal, met een slecht dempende vloer, is het risico op blessures groter. Ook spelregels hebben invloed op het voorkomen van blessures. Wanneer je met je voeten over de middellijn zou mogen landen, dan zou de kans op fysiek contact met de tegenstander, en dus het risico op blessures, groter zijn. Dit is een factor waar een sporter zelf geen invloed op heeft, maar met het instellen van deze regel voorkomt de volleybalbond veel blessures.
Gelukkig kunnen we zelf veel doen om de kans op blessures zo klein mogelijk te houden, door middel van oefeningen. Het oefenen en versterken van de enkel is zelfs beter dan het dragen van een brace bij het voorkomen dat je weer door je enkel gaat. Probeer maar eens op één been te gaan staan met je ogen dicht. Lukt dit tien tellen? Dan lijkt je enkel stabiel te zijn. Lukt dit niet? Dan is het misschien tijd om te gaan oefenen!
Voorkomen of genezen?
Blessures kunnen we helaas niet helemaal voorkomen. Gemiddeld krijgt iemand één blessure tijdens 1000 uur sporten. Als je in één week twee keer traint en een wedstrijd speelt, komt dat neer op ongeveer vier uur sporten per week. In een volleybalseizoen zitten ongeveer 40 weken. Per seizoen volleybal je dan 160 uur, dus heb je eens per zeven seizoenen een blessure. Dat lijkt statistisch gelukkig mee te vallen. Maar een topsporter volleybalt wel 20 uur per week en wel 48 weken per seizoen, dus dat is 960 uur per seizoen. Dat betekent bijna één blessure per seizoen!
Dan is het wel erg belangrijk om te weten waar je het meeste risico loopt. Des te meer van groot belang om oefeningen te doen om het risico op blessures te verkleinen. Inmiddels hebben we bij Medifit veel ervaring in het behandelen van blessures in het volleybal. We weten ook steeds meer over hoe we blessures kunnen voorkomen. En dat is misschien op de lange termijn nog wel belangrijker! Heb je een blessure of vragen over het voorkomen hiervan? Neem contact op met Medifit. Ik help je graag.
Frank Schutten,
fysio- en manueel therapeut